Płytka Stichta, czyli pierwowzór kubka asekuracyjnego - co kryje się za tym pojęciem?

Jak dzielimy przyrządy asekuracyjne?

Rozwój technologii przyczynił się do utworzenia wielu wariantów przyrządów asekuracyjnych do wspinaczki. Producenci nieustannie dostarczają nowych rozwiązań, które mają zapewnić jeszcze wyższy poziom bezpieczeństwa. Opisanie każdego z nich byłoby bardzo trudne, można jednak pokusić się o podział tych akcesoriów na przyrządy klasyczne, półautomatyczne oraz automatyczne.

Pierwsze z nich działają na zasadzie tarcia i zalicza się tu klasyczną wyblinkę na karabinku, ósemkę, kubki oraz płytkę Stichta. Przyrządy półautomatyczne wykorzystują tarcie i zacisk, dzięki któremu osoba wspinająca się po ścianie ma jeszcze lepszą kontrolę. Automatyczne akcesoria działają na zasadzie zakleszczenia liny. To produkty ze specjalnym mechanizmem, który blokuje się zaraz po odpadnięciu wspinacza od ściany.

Czym jest Płytka Stichta?

Dla wielu zawodowców i amatorów stanowi ona podstawowy element wyposażenia wspinaczkowego. To płaska okrągła płytka, w której znajdują się dwa podłużne otwory. W niektórych wariantach dodatkowo występuje sprężyna, zapobiegająca klinowaniu się liny w przyrządzie. Płytka zawiera również sznurek do wpięcia w karabinek, który ma zapobiec zbyt dużemu odsunięciu przyrządu od asekurującego.

Płytka Stichta jest bardzo powszechna głównie ze względu na prostotę konstrukcji. To bardzo przydatny element, który doskonale zabezpieczy wspinacza i nie spowoduje skręcenia lin. Niestety płytka ma również wady, wśród których trzeba wymienić:

• obecność sznurka, który może zaplątać się w linę,
• problemy z odprowadzaniem ciepła z urządzenia, powstałego w wyniku tarcia płytki o linę przy szybkich zjazdach.

Są również inne rozwiązania wspinaczkowe...

Najprostszym systemem asekuracyjnym, który wciąż stosuje się podczas wspinaczki jest wyblinka na karabinku. To skuteczne urządzenie stosowane zarówno przy asekuracji z dołu, jak i górnego stanowiska. Wyblinka doskonale radzi sobie również z zabłoconą i zaśnieżoną liną, choć podczas wspinaczki  tym elementem, bardzo cżęsto dochodzi do jej skręcenia.

Do zjazdów po ścianie najlepiej wykorzystać ósemkę. Ten przyrząd generuje niewielkie siły tarcia, co zapewni płynne przemieszczanie się w dół. Nie jest to jednak odpowiedni sprzęt do asekuracji i w tym kontekście raczej jest wykorzystywany przez zawodowych wspinaczy.